အနိ႐ုဒၶ၏ပုဂံ

\အနိ႐ုဒၶ ၊ ေဒ၀တမန္
ငါနန္းစံသည္
ပုဂံမည္ေသာ ေနျပည္ေတာ္။


ေၾကးနီအဆင္း ၊ ေျမတလင္း၌
မင္းမင္းစံတည္ ၊ ပုဂံျပည္ကား
ေစတီျမင့္ျမင့္ ၊ ၾကာဖူးပြင့္သို႔
အတင့္အတယ္ ၊ အဖြယ္အရာ
နန္းေတာ္သာႏွင့္
ဧရာ၀တီ ၊ သာေမာစည္စိမ့္။

ငါ့ျပည္ရပ္ဌာန္ ၊ ငါ့ႏုိင္ငံဟု
ပုဂံျပည္သူ ၊ ခြန္အားယူ၍
စိုက္ထူခဲ့ေခ် ၊ ပုဂံေျမကား
ဧရာ၀တီ ၊ အဓြန္႔ရွည္သို႔
ဤျပည္ဤေျမ ၊ အသေရျဖင့္
ရွည္ေစသတည္း ၊ တည္ေစသတည္း။

ျပည္သူတို႔လက္ ၊ ငါ၏လက္ျဖင့္
ေျမမ်က္ႏွာျပင္ ၊ ျမေကာက္ပင္တို႔
ၿပဳံးရႊင္ၾကေစ ၊ ရယ္ၾကေစေလာ့။

ယာေျမခေရာင္း ၊ ဆည္တူးေျမာင္းျဖင့္
ျမစ္ေခ်ာင္းစီးေရ ၊ ငါခုိင္းေစအံ့။

ေရႊပင္၀ါ၀င္း ၊ ျပည္လုံးလင္းေအာင္
နတ္ျမင္းခြာသံ ၊ ျပည္လုံးလွ်ံေအာင္
လွံပ်ံကိုင္စြဲ ၊ ျပည္လုံးရဲေအာင္
ေကာက္ပဲသီးႏွံ ၊ နတ္ေရကန္ျဖင့္
သန္သန္စြမ္းစြမ္း ၊ အံ့မခန္းဖြယ္
ျပည့္၀မ္းေမာက္လွ်ံေစသတည္း။

ငါတုိ႔အားမာန္ ၊ ငါ့တုိ႔ဥာဏ္ျဖင့္
ဖန္တီးခဲ့သည္ ၊ ပုဂံျပည္တည့္။

ပုဂံျပည္အား ၊ ပုဂံသားတို႔
လွံဓားကိုင္၍ ေစာင့္ကုန္ေလာ့။
တရားလည္းေျဖာင့္ ၊ ျမားလည္းေျဖာင့္၍
ေစာင့္ေရွာက္ၿမဲၾကေစသတည္း။

တင္မိုး
႐ႈမ၀
(၃၀-၈-၇၅ မွာေရး ၁၇-၁၂-၇၆ၿပီး)
ပန္းခ်ီ u saw hlaing

Posted in: ကဗ်ာမ်ား