"အေဖ... အေဖ.. အ ေဖ.. တံခါးဖြင့္ေပးပါဦး.. ကၽြန္ေတာ္က အေဖ့သားပါ.. သား ေသာ့ေမ့ခဲ့လို႔"


သားအေျပာကို အဘိုးအိုက ေခါင္းခါျပၿပီး ခ်ိနဲ႔နဲ႔အသံနဲ႔ "မင္းဘယ္သူလဲ မင္းကို ငါ မသိဘူး"လို႔ဆိုတယ္။

ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက စခဲ့မွန္းမသိ.. အဘိုးအိုရဲ႕မွတ္ဉာဏ္ဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ဆိုးဝါးခဲ့တယ္။
ေရခဲေသတၱာဘယ္မွာလဲ၊ အိမ္သာဘယ္မွာလဲ၊ အခုပဲ သူဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို သူမမွတ္မိခဲ့ဘူး။
ထမင္းစားၿပီးၿပီလား မစားရေသးဘူးလားဆိုတာကိုလည္း သူ မမွတ္မိခဲ့ဘူး။ တံခါးဝနားေရာက္တာေတာင္
ဒါဟာ သူေနတဲ့အိမ္ဆိုတာကို သူမမွတ္မိခဲ့ဘူး။

ေန႔လယ္ခင္းတစ္ခုမွာ သားက အဘိုးအိုကိုေခၚၿပီး ထမင္းဆိုင္မွာ ထမင္းသြားစားခဲ့တယ္။ ထမင္းစားၿပီး
ပန္းကန္ထဲမွာ ဖက္ထုပ္ႏွစ္ခုက်န္ေနတာကိုေတြ႔ေတာ့ အဘိုးအိုဟာ ဖက္ထုပ္ကိုလက္နဲ႔ယူၿပီး
အိတ္ကပ္ထဲ ထုိးထည့္လိုက္တယ္။ လူအမ်ားေရွ႕မွာမို႔ သားက "အေဖ.. ဘာလုပ္တာလဲ"လို႔ ဝင္ဟန္႔ေတာ့
အဘိုးအိုက ... "ငါ့သားအတြက္ ယူသြားေပးမလို႔ပါ... ဒါ ငါ့သားအရမ္းႀကိဳက္တယ္"လို႔ တုန္ခ်ိခ်ိအသံနဲ႔ေျပာပါတယ္။

အသက္ႀကီးလာလို႔ အရာရာကိုေမ့တတ္ခဲ့ေပမယ့္၊ မွတ္ဉာဏ္ေတြ ခၽြတ္ယြင္းခဲ့ေပမယ့္
သား/သမီးေတြကိုခ်စ္ဖို႔ေတာ့ မိဘေတြက လံုးဝမေမ့ခဲ့ပါဘူး။
အခ်ိန္မီတုန္း ဂရုစိုက္ပါ.. ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ အခ်ိန္မီေသးတာက သင့္အတြက္ ကံေကာင္းျခင္းတစ္မ်ဳိးပါ။
တခ်ိဳ႕ေတြ ဂရုစိုက္ျပဳစုခ်င္တာေတာင္ အခ်ိန္မမီခဲ့ေတာ့ပါဘူး။

ဒီ ဗီဒီယိုလင့္ေလးကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ..

http://www.facebook.com/photo.php?v=10200757157430338&set=vb.151523654862808&type=3&theater

Posted in: ဘ၀အတြက္ အားေဆးမ်ား